Na flinke regenbuien kwamen maandag de eerste zonnestralen ons tegemoet. Het was dus ook onvermijdelijk om buiten een kopje (oplos)koffie te drinken. Iets wat Artjan toch nog niet helemaal zag zitten. Lees: hij zat met kippenvel op zijn armen voor de show op een stoel in de zon zijn koffie te drinken en vroeg zich af of iemand zijn sjaal had gezien. Maar het weer werd steeds beter dus besloten we om een mooie wandeling naar het strand te maken. Via een stijl pad langs de kliffen kwamen we uit bij de rotsen. Via een uitgehouwen tunnel kwamen we aan op een redelijk verlaten strand tussen hoge rotspartijen.
Zoals eerder geschreven hadden we de smaak te pakken en hebben we eindelijk onze geliefde kleine diertjes gevonden. Daar waar we eerder overdag de kleine schattige blauwe pinguïns hadden gevonden, werd het nu tijd om deze in de nacht te ontdekken. ’s Avonds laat, als de zon volledig onder is, komen de kleine pinguïns vermoeid aan op het strand. Al waggelend en vallend zoeken ze hun weg naar hun warme nestjes. Tintelend van geluk en vooral van de kou hebben we dicht op elkaar staand gekeken hoe deze vermakelijke diertjes ’s avonds thuis komen. Nadat elke waggelaar zijn plekje had gevonden, vervolgden ook wij de lange reis door de donkere nacht naar ons warme nestje.
Ook Artjan moest er deze week aan geloven! Hij is 19 december 32 jaar geworden en dat konden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Vajèn vond dat ook papa een prachtige verjaardagsmuts moest krijgen. Dus Vajèn en mama zijn hard aan de slag gegaan om ook voor papa een mooie muts te maken en natuurlijk cadeautjes in te pakken. Deze dag stond volledig in het teken van papa; liedjes zingen, cadeautjes uitpakken, taart eten, bowlen en aansluitend nog een heerlijk diner met z’n drieën.
En toen was het moment aangebroken om naar ons laatste huisje in Nieuw-Zeeland te vertrekken. Christchurch stond op de planning. Een korte stop bij de Moeraki Boulders bracht ons op een landgoed. Hier hebben we in de late middagzon genoten van de rust en warmte in de jacuzzi. De volgende dag brachten we een bezoek aan Christchurch. Deze grote stad is twee jaar achter elkaar getroffen door flinke aardbevingen. Vooral de laatste aardbeving heeft grote schade aan de stad toegebracht, wat nog volop zichtbaar. Vooral de half ingestorte kathedraal is hier een stille getuige van. Met de quote ‘Everything is going to be alright’ houdt stad vast aan de positiviteit en rebuilding van New Zealand’s Garden City.
Als laatste grote wens stond het vinden van een walvis op onze Nieuw-Zeelandse bucketlist. Dé plek om dit te doen is Kaikoura. Een lange reis van 2,5 uur bracht ons in de whale hotspot van Nieuw-Zeeland. Vanwege de lange reis (en de inmiddels duizenden kilometers die we al hadden gereden) hadden we besloten om daar te overnachten. Zo konden vroeg in de ochtend op zoek naar de grootste zeedieren van de wereld. In alle vroegte vertrokken we vol enthousiasme naar de vertrekplaats van de boot. Uitkijkend over de rustige zee, moest dit niets anders dan een succes worden. En dat werd het… Blijkbaar was die kalme zee toch iets ruiger dan gedacht. Iedereen werd gewaarschuwd voor zeeziekte en kinderen onder de 5 jaar werden niet toegelaten. Nu hebben wij een grote meid, maar helaas voor deze boottocht niet groot genoeg. Na zichtbare teleurstelling, vooral bij onze grote meid, werd al snel een oplossing geboden. Gaat het niet ter zee, dan maar ter lucht. Later op de ochtend konden we met een klein vliegtuigje walvissen vanuit de lucht ontdekken. Gezien het vroege tijdstip van de dag moesten we enkele uurtjes overbruggen. En hoe kunnen we dit beter doen dan met een echte bak koffie, zittend op een rots uitkijkend over een kolonie zeehonden. We hebben genoten van de stilte en de omgeving, waarbij de enige onderbreking een krijsende meeuw of niesende zeehond was. Al snel was de tijd gevuld en konden we op zoek naar het kleine vliegtuigje. Na wat formaliteiten en een korte uitleg over de tocht vertrokken we met onze privépiloot de lucht in. Blijkbaar hadden we het geluk om met z’n drieën plaats te nemen in een acht persoons vliegtuig. Deze unieke ervaring werd nog mooier toen we vanuit de lucht twee grote Fin Whales (vinvis) zagen. Hoewel het lastig is om hier mooie foto’s van te maken, was deze 22 meter lange ervaring onvergetelijk. Voldaan keerden we terug naar ons landgoed en kwamen we bij in de heerlijk warme jacuzzi.
Zo net voor Kerst willen we jullie allemaal mooie, onvergetelijke, gezellige en waardevolle dagen toewensen. Ondanks alle bijzondere hoogtepunten zijn de kleine dingen met elkaar het meest waardevol.
