Hello South! Dat kan je wel zeggen, wat een mooie binnenkomer hadden we afgelopen maandag! ’s Morgens vroeg zijn we met de Interislander van Wellington naar Picton gevaren. Een geweldig mooie tocht met besneeuwde bergtoppen en spelende dolfijnen. Omringt door de prachtige fjorden van Marlborough Sounds voeren we naar het Zuidereiland. Deze dag was echt prachtig en zelfs warm te noemen! We zijn via de toeristische route naar onze eerste bestemming in Nelson gereden. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij een verlaten strandje. Het beeld van witte stranden en blauwe wateren konden we hier beleven.
Nu we alweer bijna op de helft van onze reis zitten, hebben we besloten de eerste dagen rustig aan te doen en vooral Vajèn lekker te laten spelen. Omdat het woensdag een mooie, warme dag was, zijn we naar Rabbit Island gegaan, om daar een paar uurtjes aan een echt zandstrand te zitten. Dat zandstrand is in deze omgeving best wel welkom. We hebben voornamelijk kiezelstranden ontdekt. En ja Rabbit Island; je zou verwachten om hier konijnen te kunnen spotten.. Maar niets is minder waar! Ik denk dat we nog eerder een pinguïn zien dan konijnen op dat eiland (volgens Artjan dan..). Misschien moet ik even uitleggen dat Artjan er nogal op gefocust is om een pinguïn te vinden. Al vanaf de derde week is de mogelijkheid er om deze grappige, kleine beestjes in het wild te zien. Maar helaas de enige pinguïns die we gezien hebben, zaten in Wellington Zoo. Dus iedere dag is de missie: zoek de pinguïn.
Oké, terug naar Rabbit Island. Zoals veel mensen wel weten kan Artjan echt niet stilzitten en heeft hij er eigenlijk ook een hekel aan om vol in de zon te zitten. Dus we waren nog geen 5 minuten op het strand of hij begon met het verzamelen van takken; groot en klein. Na een klein uurtje heeft dit geresulteerd is een Expeditie Robinson waardige hut! Met wat takken en een aantal handdoeken had Artjan de beste plek op het strand en kon hij heerlijk genieten van deze dag, in de schaduw. Genieten? Toch niet helemaal, want stilzitten is nog steeds niets voor hem. Dus hup, op zoek naar nog meer mooie dingen. Vajèn vond het allemaal erg prachtig en ging dapper mee op ontdekkingstocht. Aan het einde van de dag hadden we een hut met een slang voor de deuropening, een wipkip, meubilair en een tuin met ingegraven dennenappels.
Vandaag zou weer een prachtige dag worden en aangezien we ‘in de buurt’ zitten van het prachtige Abel Tasman National Park moest er natuurlijk ook een wandeling gepland worden. En wat voor 1! ’s Morgens vertrokken we met een watertaxi langs de kust van het Abel Tasman Park. Over de golven, in de zon langs de ‘Split Apple Rock’, robbeneiland (en ja, we hebben echt zeehonden gezien!), prachtige witte stranden en als klap op de vuurpijl ook nog dolfijnen! Vajèn haar dag kon niet meer stuk en we waren nog niet eens aan de wandeling begonnen. Na een tocht van ruim anderhalf uur werden we op een wit strand afgezet en zouden we een wandeling maken naar een andere baai, waar we later die dag weer opgehaald zouden worden. Het was een prachtige, maar heel vermoeiende wandeling. Met z’n drieen hebben we 12,5 kilometer gelopen. En ja onze stoere, dappere meid heeft dit (bijna) helemaal zelf gelopen! Wat zijn we trots op haar!
